7 listopada obejrzeliśmy w naszej szkole niezwykle wzruszające widowisko przygotowane przez nauczycieli i uczniów klas drugich
w 101. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości. Drugoklasiści bez słów przedstawili trudną, 123-letnią, historię niewoli,
walki o wolność i wreszcie radosny moment odzyskania przez Polskę niepodległości. Widzowie ze wzruszeniem śledzili występy
małych artystów i nagrodzili ich gromkimi brawami. Na koniec akademii trójka uczniów: Weronika Kuzak, Antonina Miklaszewska
i Stanisław Miklaszewski wykonali dwa utwory przy akompaniamencie gitary i skrzypiec. Występ bardzo się podobał, o czym świadczyły
brawa towarzyszące schodzącym ze sceny artystom.

Gminne uroczystości rocznicowe miały miejsce 11 listopada. Rozpoczęły się mszą w grębkowskim kościele, po czym poczty sztandarowe poprowadziły licznie zgromadzonych mieszkańców na plac przy krzyżu pomniku. Tu, przy akompaniamencie i śpiewie Hymnu Polski, nastąpiło wciągnięcie sztandaru na maszt. Po przemówieniu Pana Wójta uczestnicy uroczystości przeszli do świetlicy, aby obejrzeć występy uczniów
ze szkół w Grębkowie, Kopciach i Trzebuczy.

A oto relacja Pani Agnieszki Kowalczyka ze szkolnych uroczystości:

„Pokój Tobie, Polsko! Ojczyzno moja”
tak powiedział Jan Paweł przed wieloma laty
Bo ukochał tę ziemię, ziemię swoich ojców
tę, na której tak pięknie kwitną polne kwiaty.

Tę, o którą walczono, gdy była w niewoli,
gdy zaborców ją skuły okrutne kajdany,
tę, co znika na długo map całego świata,
która miała krwawiące i bolesne rany.

Dziś te słowa Papieża są hasłem przewodnim
widowiska na które wszystkich zapraszamy,
i w ten sposób pragniemy powiedzieć Ojczyźnie,
że ją bardzo, naprawdę, tak bardzo kochamy,

Pokój Tobie, Polsko, Ojczyzno nasza!

i… rozpoczęło się widowisko teatralno- muzyczne przygotowane pod kierunkiem nauczycieli, przez dzieci i młodzież grębkowskiej szkoły. Główną bohaterką spektaklu była dziewczyna ubrana w biało- czerwoną suknię i wianek na głowie. Na imię miała Polska. Była piękna, szczęśliwa, bo była wolna. Niestety jej sąsiedzi: Rosja, Austria i Prusy zawarli pakt, w którym postanowili zagarnąć jej ziemię, ją pozbawić pięknego stroju i uwięzić. I od tamtego dnia nikt nie widział cudnej dziewczyny. Na jej terenach krążyły czarne postacie zaborców. Rodacy jednak bardzo za nią tęsknili. Zrzucili z siebie ciemne szaty złości, kłótni, zdrady i często za cenę życia pragnęli ją uwolnić. Tak było
przez 123 lata. Zbrojne powstania niestety upadały. Nie pomogło także uchwalenie Konstytucji 3-go Maja. Dopiero, gdy wybuchła pierwsza wojna światowa, nadzieja na odzyskanie niepodległości wróciła. Polacy uwolnili swoją ukochaną Ojczyznę, a jej biało- czerwone barwy
pojawiły się na domach, urzędach, kościołach. W czasie widowiska, uczniowie opowiadali o ważnych wydarzeniach z tamtych czasów, recytowali wiersze, śpiewali piosenki. Przedstawienie podobało się. Widzowie, wśród których były także dzieci z przedszkola,
oglądali je z zainteresowaniem .
Za oknami szkoły szary listopadowy dzień także oglądał, słuchał…  i może także wspominał tamte czasy?